Stare Miasto w Wilnie
Wilno – największe miasto oraz stolica Litwy. Stare miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a pod względem wielkości przewyższa Rygę i Tallin.
Zgodnie z legendą wielki książę Giedymin, miał proroczy sen o stojącym na wzgórzu i wyjącym żelaznym wilku, po którym za radą pogańskiego kapłana założył tu miasto, którego wielkość rozprzestrzeniła się po całym świecie.
Naszą wycieczkę i poznanie Wilna zaczniemy od Placu Katedralnego, na którym stoi nie tylko piękny budynek Katedry, ale także dzwonnica katedralna pomaga wileńczykom śledzić czas a jej dzwon przypomina o ostatnich minutach dla tych, które póznią się na randkę. Tu zaczyna się historia Wilna. Zobaczymy wieżę Giedymina, symbol Wilna, stojącą na wzgórzu, gdzie wilk wył we śnie Giedymina. U podnóża góry, według źródeł historycznych i szczegółów, odrestaurowano pałac wielkich książąt litewskich, w którym niegdyś mieszkali, rządzili, obchodzili święta, przyjmowali zagranicznych gości i decydowali o losie kraju władcy Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Będziemy podróżować główną i najstarszą ulicą Zamkową (Pilies g.) na Starym Mieście, którą zdobią stare kamienice Wilna, nawiązujące do renesansu i gotyku. Zobaczymy Kościół św. Anny, który ze swoją płonącą gotycką architekturą nie ma sobie równych. Ciekawe jest to, że do jego budowy wykorzystano 33 różne kształty cegieł, a słynny francuski dowódca wojskowy Napoleon chciał wziąć i na ręcach przenieść go do Paryża.
Zwiedzimy najstarszy Uniwersytet Wileński w Europie Wschodniej. Drzwi jego starej biblioteki zdobi historia księgi litewskiej i mistyczne latawce kultury bałtyckiej, przynoszące sukces. Fasada starego budynku uniwersytetu jest nadal zdobiona symbolami ciał niebieskich i narzędziami do ich obserwowania. To świadczy o tym, że powstało tu pierwsze obserwatorium, a dziedzińce i mury uniwersytetu wychowali wiele ważnych dla Litwy osobistości.
Na dziedzińcu Alumnata poczujemy się jak we Włoszech. Nie bez powodu Wilno ma przezwisko północnych Włoch. Stąd można nawet spojrzeć na wewnętrzny dziedziniec Prezydencji. Litwa nazywana jest państwem bezpiecznym, o czym świadczy brak straży przy budynku prezydencji.
Ulica Literacka (Literatų g.) to najpopularniejszy projekt artystów realizowany na wileńskiej Starówce. Tutaj, na ścianie budynków i ceglanym płocie, zobaczysz prace studentów Wileńskiej Akademii Sztuk Pięknych, poświęcone pamięci pisarzy i poetów, którzy są w taki czy inny sposób związani z Wilnem. Większość prac poświęcona jest twórcom litewskim, ale można też znaleźć dzieła poświęcone słynnej literaturze zagranicznej.
Pospacerujemy po Dzielnicy Szkła, która liczy sobie ponad 600 lat historii. Kiedyś zajmowała większość obecnego Starego Miasta, była żydowską rezydencją, miastem złotników, szklarzy, rzemieślników i finansistów. Jakby ukryta wśród głównych ulic miasta, w dzielnicy nadal znajdują się jubilerzy, sklepy i warsztaty lokalnych artystów i rzemieślników, przytulne restauracje, orkiestra kameralna, galerie sztuki i jeden z najstarszych funkcjonujących hoteli „Stikliai“.
Na placu Ratuszowym postaramy się odgadnąć na podstawie barwnych budynkach, które są najstarsze i najbardziej przypominają czasy handlu. Plac Ratuszowy w Wilnie odnosi się do autonomicznego miasta z własnym samorządem. A kto to wymyślił i jak regulowano handel?
Chociaż Wilno znajdowało się na skraju Europy i wszystkie tendencje w architekturze dotarły do niego dopiero 200 lat później, barok był epoką, która rozpoczęła się w Wilnie, podobnie jak w całej Europie. Zobaczymy pierwszy barokowy kościół św. Kazimierza, patrona Litwy, którego kamień węgielny został przyniesiony przez 300 mężczyzn z odległości kilku kilometrów, a kopułę ozdobiono koroną.
Idąc ulicą w stronę Ostrej Bramy, trafimy do tzw. trójkąta wyznań. Wilno od dawna znane jest jako miasto wielokulturowe i tolerancyjne, więc tutaj będziemy mogli zobaczyć katolików, prawosławnych i grekokatolików bez przeszkód mieszkających razem na małym skrawku ziemi. Wycieczkę zakończymy przy Ostrej Bramie, najważniejszym katolickim sanktuarium na Litwie, w którym modlił się sam Papież Jan Paweł II, a obraz Najświętszej Maryi Panny, zwany Madonną Ostrobramską, ważny dla wszystkich religii, słynie z miłosierdzia, a kopie przechowywane są w kościołach w wielu krajach.
